بغلم کرد

نشسته بودیم دور آتیش  و  هیشکی حرف نمیزد. یکی پیشنهاد داد بهترین خاطره‌ی زندگیمونو بگیم. هرکسی  چیزی گفت. یکی تولد بچه‌ش بهترین خاطره بود، یکی اومدن ویزاش و ....

اون وسط یکی از خاطره‌ها انگار با قلب من بازی کرد. خانومی میانسال تو جمع بود. نوبتش که شد گفت  نوجوون بودم که پدرم از دنیا رفت و مادرمم  یه آدم خیلی خشک و جدیه. اهل ابراز احساسات نیست و همه‌چیو منطقی جلو میبره. با ازدواج منم موافق نبود. این که طرفم یه آدم یه لاقباست اذیتش میکرد. میگفت زبون بازی آرمان بهش حس بدی میده و شبیه کلاهبرداراست. 

من اما پامو کردم تو یه کفش و گفتم و الا و لابد میخوام با آرمان ازدواج کنم. بیست و پنج ساله بودم و وقتی آرمان تو گوشم حرفای عاشقانه میزد، فکر می‌کردم در آسمون به روم باز شده و خدا یکی از فرشته‌هاشو برام فرستاده. 

با کمکای مالی مادرم رفتیم سر خونه‌و زندگیمون. منِ خوش خیال کلا رو ابرا بودم و حساب و کتابی نمی‌کردم . مثلا موقع خریدن ماشین، برای این که آرمان حالش بد نشه گفتم ماشینو به نام اون بزنن حتی.  ارث خوبی بهم رسیده بود و مادرمم مالی همیشه کمک میکرد. 

بعد از یه سال زندگی  یه روز اومدم خونه دیدم آرمان همه‌ی طلاهامو برداشته و سوار ماشین شده و رفته. عین تو فیلم ترکیا بود. آرمان منو به خاطر یه زن دیگه ول کرد و رفت. من موندم و داغ خیانت و پیش بینی مادرم که درست از آب درومده بود. آرمان کلاهبردار بود. 

رفتم خونه‌ی مادرم. مثل ابربهار گریه می‌کردم . براش ماجرارو تعریف کردم و اون فقط با بهت نگام کرد. رفتم تو اتاقم و پتورو کشیدم رو سرم.  فقط گریه‌میکردم و به مادرمم حق میدادم که تحویلم نگیره. خب هشداراشو ندیده گرفته بودم و حقم بود انگار. 

نمیدونم چقدر گذشت که مادرم آروم اومد تو اتاق و بدون این که حرفی بزنه، کنارم دراز کشید و بغلم کرد. اون بغل و اون حس امنیت بهترین خاطره‌ی من تو زندگیمه.