روز بیستم از چله‌نویسی: از دست‌تو، توسینه‌ی من هلهله برپاست، انگار درختی‌رو پر از سار کشیدن:)

دیشب با برادرم و خانوم دوست‌داشتنیش، رفتیم بیرون و شام خوردیم و کلی هم خندیدیم . در واقع اونا پیشنهاد دادن و من هم به سر دویدم. خلاصه که خوب بود و کلی حس خوب و حال خوب تجربه کردم. 

بعدم که برگشتم طبق معمول اول مراسم شستن صورت و استفاده از کرم شب و مسواک و بعدم مستقیم رفتم توی تخت. جوری خوابیدم که مدتها بود تجربه‌شو نداشتم. تا ساعت یازده امروز . یعنی همین پیش پای شما بیدار شدم:)

آهان راستی اینم بگم که دیروز قبل از بیرون رفتن ورزش سفت و سختیم کردم. ازون روزای اندورفین لازم بودم واقعا. فی‌الواقع موقع پوشیدن لباس و آماده شدن برای ورزش، حالم حال آدمی بود که دارن میبرن عذابش بدن. اما بعدش واقعا اوضاع بهتر شد. 

انگار باز مادر درونم بود که نازمو می‌کشید و بهم می‌گفت این کارارو بکنی برات خوبه. حتی به جاییم که از شدت بی‌حوصلگی دلم می‌خواست پیام بدم به برادرم و بگم من نمیام، بازم مادر درونم اومد گفت حالا یه دوش بگیر بعدش خواستی پیام بده. 

خلاصه که دم این ننه‌ی درونم که روز به روز داره آدم حسابی‌تر میشه گرم:))

حتی یه جایی که داشتم گریه می‌کردم واسه داستان قدیمی، برگشت بهم گفت به نظر می‌رسه گریه‌‌ات گریه‌ی دلتنگی نیست. انگار داری خودتو سرزنش می‌کنی و حس گناه داری. بعدم بغلم کرد و گفت تو اون روزا هیچ‌چاره‌ای نداشتی. اون روزا خیلی طفلکی بودی. ترسیده بودی. منم نبودم که کمکت کنم. دلتنگ باش اما خودتو گناهکار ندون. تو گناهی نداری. همه‌چی تقصیر تو نبود.‌

خلاصه این حرفا هم آرومم کرد. خیلی مادر وجودمو دوست دارم. فقط نمیدونم مامی صداش کنم یا نن‌جون:))

امروزم برنامه اینجوریه که اول یه صبحونه ناهار ترکیبی بزنم و بعدم برم یکی دوتا رژ لب بخرم. محبوبه جان تو کامنتا گفته بود که باید به این موضوع توجه خاص مبذول کنم که دارم می‌کنم هرچند یه کم دیر و دقیقه نودی طور,:)

بعدم بیام دیگه دوش بگیرم و آماده شم واسه مهمونی. تصمیمم بر اینه که خیلی چش‌درآر و شهرآشوب ظاهر شم. اما خب مادر درونم میگه بهتره آروم باشم و از فکر این چیزا بیام بیرون:))