اگه جزو وبلاگنویسا و وبلاگخونای قدیمی باشین شیدا اعتمادو میشناسین. وبلاگ خانوم شین رو مینوشت و البته به گمونم هنوزم مینویسه. من نوشتههاشو از کانال تلگرامش دنبال میکنم. تو کانالش چلهنویسی میذاره. یعنی چهل روز پشت سر هم بنویسه. اخیرا چندبار این کارو کرده و انصافا جالبم هست.
بعضی وقتام که تو تنگنای قافیه و نوشتن مطلب گیر میفته میاد همینو میگه و خودش میشه یه پست جدید:)
این مقدمهرو گفتم زینرو که دلم میخواد مثل شیدا مداوم بنویسم. هرچند اون واقعا نویسنده است و دوتا کتابم ازش چاپ شده. ولی خب نوشتن برامنم یجور درمانه. انگار هروقت زیاد مینویسم، حالم بهتره و روانم آرومتر.
شما که غریبه نیستین، منم سفرهی دلم اینجا پهنه. گفتم یه کم از حس و حالم براتون بگم. هرچند فردا که زیربار کار مغزم به پِت پِت بیفته، معلوم نیست همینقدر مصمم باشم تو این موضوع:)
آخ جون :)
مصمم بودنت برامون اثبات شده هست
جدی؟ سست عنصرم یا مصمم؟
چله نشینی حتی در نوشتن؟
یه روان شناس ایرانی از آمریکا اومده بود سالن کنفرانس بخش روان پزشکی و از خواص چله نشینی میگفت .میگفت چهل روز سر ساعت خاصی کاری را انجام دهی روز چهل و یکم سلامت روان خود را بازخواهی یافت،چه اون چهل روز خواندن فراز خاصی از دعا باشد چه شنا در استخر آب.خواصی بر چهل مترتب است در تولید آندورفین ها مسکن اعصاب.
نمیدونستم این خاصیت چهل رو