زرد و نارنجی و پاورقی دوستان بشتابید:))

من یه ربع بیش نیست که برگشتم و کماکان دست و پام تو همه از هیجان که براتون تعریف کنم چی شد چی نشد. هر چند نمیدونم مینادر مورد دیت اول کلا چه تصویری داره ولی هر چی هست خیلی موارد سانسوری و داستان دار تو تصورشه:) نه خب موردسانسوریی نبود. 

من همین جور چونان اسپند رو آتیش بودم که  تلفنم زنگ خورد و جناب هلو که اسمش علیرضاست گفت جلوی در خونه است. خیلی ریز و یواش از پنجره نگاه کردم ببینم  چه ماشینی جلوی دره:) میدونم آهن پرستم:) 

دیدم یه اپتیمای سفید تر و تمیز جلوی در پارکینگ ساختمون روبرویی پارکه. با سرعت جت در خونه رو قفل کردم که موقع بیرون رفتن مثل در خزانه بانک مرکزی هزار قفله اش می کنم. یعنی از وقتی یه دزدی تلاش کرده بود، قفل درو بشکنه و به هر دلیلی نتونسته بود، دیگه موارد امنیتیو سفت و سخت تر کردم. 

خلاصه پشت در ورودی یه نفس عمیق کشیدم و یجوری که انگار نه انگار چه آشوبی تو دلمه رفتم بیرون. 

علیرضا تا منو دید از ماشین پیاده شد و اومد به طرفم و با هم دست دادیم. سوار ماشین شدم که اووووفف چه بوی عطریم می داد و چقدرررر تمیز بود. خودشم یه پیرن مردونه زرشکی پوشیده بود با یه شلوار جین زغالی. شبیه بیست سال قبل کالین فورث.  واقعا از عکسش خیلی بهتر بود. بدن فیت و قیافه و موهای قشنگ. طبق معمول وسواسی که رو ساعت و کفش دارم موقع دست دادن چشمم به دست چپش بود:) 

خب یه رادوی فلزی تمام مشکی رو مچش بود . ازینا که یه چیزی شبیه دستبند یه دسته و وسطش صفحه ی ساعته. خیلی کیف کردم  از سلیقه اش. دیگه زشت بود تو اون چند ثانیه کفشاشم دقیق نگاه کنم. زینرو وقتی جلوی رستوران پیاده شدیم این عمل وسواسیمم انجام دادم و خیالم راحت شد:))

از قبل اصرار کرده بود که بریم با هم ناهار بخوریم. منم گفته بودم باشه .‌ خلاصه رفتیم رستوران پیشنهادی جناب ایشون و غذا سفارش دادیم .‌ من یه بشقاب سبزیجات با فیله گوشت گوسفند انتخاب کردم و اونم سالمون  و سبزیجات. 

در مورد خودمون حرف زدیم و زندگیامون و کار و بارمون. گفت تو کار تولید و صادرات چرم کیف و کفشه. تو کشورای همسایه امارات و عمان هم دفتر فروش دارن. انگلیسی و عربیو مسلط حرف میزنه و مینویسه و تازگیا داره ایتالیایی یاد میگیره چون قراره اولین توسعه کارشون به خارج از آسیا، ایتالیا باشه. 

در مورد جدایی از همسر سابقش هم گفت که من نمیخواستم جدا بشم اما مواردی پیش اومد که دیدیم کنار هم نباشیم برای هردومون بهتره. 

اینجارو یه کم پیچوند ولی منم دیگه زیاد وارد جزئیات نشدم و گفتم لابد الان  دوست نداره در موردش با تفصیل حرف بزنه که خب طبیعیه. بعدم گفت همیشه جزو ریچ کیدز بوده و درسته خیلی تلاش کرده و همیشه در حال کار کردن بوده، ولی میدونه که این فرصت به خاطر خونوادش براش فراهم شده. 

بعدم از من تعریف کرد که چقدر از عکسم بهترم و چقدر فراتر از انتظارش ظاهر شدم. خب منم متقابلا اینارو با یه مقدار خست بیشتر بهش گفتم. 

غذایی که خوردیم واقعا خوشمزه بود. بدون این که حرفی بزنه یه تیکه از سالمونشو همون اول کار گذاشت تو بشقاب من و یه تیکه از غذای منم برداشت. بعدم با خنده گفت این کارو کردم که هم درگیر تعارف نشیم هم این که جفتمونم از غذای همدیگه بچشیم. 

این کارشم واقعا دوست داشتم. خیلی راحت و ریلکس بود و تمام مدت احساس می کردم سالهاست می شناسمش. غذامونو که خوردیم گفت موافقی بریم بیرون؟ پشت این رستوران یه باغچه ی قشنگیه که اونجا هم میز و صندلی هست و میتونیم دسرمونو اونجا بخوریم. 

جایی که می گفت خیلی خوشگل و بامزه بود. کلا دوتا میز داشت و چهار تا صندلی. غیر از من و علیرضا هم هیچ کسی نبود. مینا واقعا مکان  یه کار سانسوردار در حد بوس و اینا بود ولی خب دیت اول وقتش نیست. یعنی مکان مناسب بود اما مع الاسف زمان نه:))

دیگه هیچی من یه کرامبل به سفارش دادم با یه چایی دمی. اونم گفت پس بگیم یه قوری چایی بیارن تا منم بخورم. 

بعدم اونجام کلی حرف زدیم در مورد همه چی. سه ساعت بود داشتیم حرف میزدیم و هنوزم سر و کله ی کلی حرف جدید پیدا میشد:) خب این یعنی خووووب. 

گفت از رابطه چه انتظاری داری و چی میخوای. گفتم حالا که جزو ریچ کیدزایی  انتظارم اینه که کلا منو متقبل و پذیرا بشی و همه ی هزینه هامو تقبل کنی و من  کار نکنم و فقط اسپا برم:)) 

فکر کن من اینارو گفته باشم :)))) نه خیلی متشخصانه و فاخرانه و بالغانه برخورد کردم و گفتم از رابطه انتظار یه صمیمیت و مهربونی دارم در کنار تعهد و وفای به حرف و قول و نپیچوندن. 

اونم یه ایضا زد پای حرف من و  تایید کرد که خودشم همینو میخواد. 

بعد دیگه وقت خداحافظی بود واقعا.‌هر چند به قول علیرضا حرفامون تموم نشده بود ولی به نظرم سه ساعت کافیه و بیشترش منجر به دری وری گفتن و شنیدن میشه:) زینرو خواستم اسنپ بگیرم برای برگشتن که علیرضا جوری برخورد کرد یعنی اصلا امکانش نیست. 

گفت من جلوی در خونه تحویل گرفتم جلوی در خونه تحویل میدم:) خیلی کالایی نگاه می کرد به موضوع. خلاصه دوباره پریدم تو ماشینش و  تا در خونه همین جور حرف زدیم. نزدیک خونه ی من که رسیده بودیم می گفت بریم یه دور دیگه بزنیم؟ منم اینجا اومدم سیاست و کیاست به خرج بدم و سر درونمو فاش نکنم. سر درونم این بود که میشه اصلا ساعتا وایسن و من فریز بشم همینجا؟ 

اما خب با جمله ی یه مقدار کار دارم که باید بهشون رسیدگی کنم مثلا سیاس و کیاس بازی درآوردم و اومدم خونه. الانم در خدمت شمام و  حتما فهمیدین که چقدر تو دام افتادم  و چقدر دیگه تنهایی ترجیحم نیست:))