نامبرده رونما لازم شده:)

یعنی اینقدر این یه هفته طولانی شد که دیگه اصلا روم نمیشه از روزمره جات بنویسم:) جدی میگم یه کم انگار طول می کشه باز یخم باز بشه و همچین با آب و تاب بیام همه چیو بریزم دایره. 

حالا ازین جمله های نانازی  مقدمه که بگذریم می رسیم به اصل مطلب و این که هفته گذشته به چه سان گذشت و آیا مرخصی مذکور جوابی داد یا خیر؟ 

پاسخ  بلی نیست قطعا:)  زچه رو؟ زینرو که ایستاگرامو نتونستم تعطیل مطلق کنم به دلایل گوناگون. اما خب وبلاگ نیومدم دیگه. یعنی پاسخ سوال بالا هم میشه تاحدودی:)

این که از این. پرسش بعدی اینه که آیا وی توانست تصمیم قاطعی بگیرد. پاسخ اینجا بلی است.  البته چون هیچ چیز قطعیی تو دنیا وجود نداره و کلا باید یه مقدار نسبی بودنو تو هر چی وارد کنیم تا یه وقت از هم نگسلیم، زینرو شاید پاسخ بهتر تا حدودی باشد:)

خلاصه که همه چی حدودی و ایناست و از قطعیت خبری نیست. بعدم این که از تصمیم سفر هم فعلا منصرف شدم. یعنی گفتم تا پیدا کردن یه همسفر پایه کمی دست نگه دارم و همین جوری رخ عقاب تنها نگیرم بزنم به چاک جعده:) چون میدونم  با تنهایی تو سفر هیچ رقمه  خوب نیستم و همسفر خوب هشتاد درصد یه سفرو تشکیل میده برام. 

خب اینم از این. خبر دیگه این که منجوق بافیو دوباره از سر گرفتم. فی الواقع میخوام از سر بگیرم. این بار با آموزش مجازی و یه دوره ی آموزش که خریدم. هر چیم بیشتر به فیلما نگاه می کنم بیشتر از کلاه گشادی که اون یارو برگزار کننده ی کلاس رو سرم گذاشت لجم می گیره. 

نکته اینجاست که فرت و فرت هم کارگاهاش در حال برگزارین و تازه گرونترم کرده. واقعا کار اشتباهیه رفتن تو اینجور کلاسا. حالا کاری ندارم برای من که آینه عبرت شد قشنگ. 

دیگه از چی براتون بگم. آهان از رژیم غذایی و لاغری و این مباحث زهلم گتمیش:) عروسمون برداشته برام یه شیشه مربای به آورده. اونم چه مربایی ... چه مربایی... ته ته چیزی که یه کوکب میتونه از مربا دربیاره همینه. بس که خوشمزه و خوش رنگ‌و لعابه. 

چرا واقعا؟ من در مقابل مربای به هیچ مقاومتی ندارم و در نتیجه اختیار از کف بدادم این هفته و کلی کالری الکی به برنامم اضافه کردم. خلاصه تا تموم شدن این شیشه مربا شرایط پارادوکسیکالی در من و کلا حومه جریان داره. 

گفتم حومه یادم افتاد که واقعا هفته ی گذشته هوای تهران شبیه هوای پراگ و حومه بود:)  واقعا به قول یکی از دوستان جا داشت زنگ بزنم به فرانسوا نامزدم تا بعد کارش بریم یه کم کنار رودخونه قدم بزنیم:) اما خب چون فرانسوایی  و رودخونه ای در کار نبود، خودم تا جایی که میشد الکی قدم زدم. از همونا که یه مسیرو بی هدف میری و بعد ممد خردادیانی میگی حالا برعکس و برمیگردی:) 

ولی واقعا چه هوایی بود چه هوایی. من میتونم واسه هوای اینجوری نصف عمرمو بدم اصلا. حالا نمیدونم معامله رو قراره با کی انجام بدم . ولی در کل خواستم میزان علاقه مو به هوای نمدار بارونی نشون بدم:))

خلاصه دیگه همینا. یه مورد مهم دیگه هم مربوط میشه به استاد کلاس شنبه ها. طبق رایزنیهایی که با یکی از دوستانِ جان داشتیم  به این نتیجه رسیدیم که بی توجهی استاد به من مصداق این شعر میتونه باشه که اگر با من نبودش میلی چرا ظرف مرا بشکست لیلی:) بعد ازین نتیجه خیلی خرسند و شادانم و میدونم که اونم با من فال این لاوه ولی خب واکنش وارونه داره:)))