مرخصی ساعتی استعلاجی:)

امروز برنامه ی کاریم یجوری بود که تا ۸ شب درگیر بودم. اما خب اونقدرا ردیف نبودم یعنی اندازه ای که بتونم به برنامه وفادار باشم تاب و تحمل نداشتم. 

میگن بدن حافظه داره  و بعضی از تاریخا به هم می ریزنش.  مثلا یادمه یه همکاری داشتیم که خواهرزاده شو از دست داده بود. هرسال یه هفته مونده به سالگرد خواهرزاده همکار ما مشکل اسهال و استفراغ شدید پیدا می کرد. 

منم چند روزه  که درگیر این حافظه و خاطراتشم. امروز دیگه اوج داستان بود. فلذا ساعتای آخر کار به خودم خویش فرمای استعلاجی دادم. البته که کارم آسیب می بینه ولی خب بهتر بود که با این وضع و حال بیشتر ازین ادامه بدم. 

ساعت ورزشیمو گذاشتم شارژ بشه برم پردیسان. میخوام یه کمی راه برم و اگه بشه خیلی کم و یاواش بدوم. یه سال و نیمه که از میادین دو، دور بودم :)به خاطر مشکل زانوم. اما در مجموع حس می کنم اوضاع زانوم خوبه. البته باید خیلی آروم و کمترین فشار شروع کنم. 

دویدن برای من بهترین حال جهانو داره.‌تو فیلم آناتومی یه سقوط یه جاییش  دختر دانشجو برمیگرده میگه دویدن منو نشئه می کنه. یادمه چندسال پیش اینو به دوستم گفتم.‌گفتم یجوری بالایی بعد از دویدن. برای من بعد از دویدنای طولانی این نشئگی اتفاق میفتاد. 

یه بار نوزده کیلومتر دویدم. بعدش حالی که پیدا کرده بودم عجیب ترین و بهترین حالی بود که تا به امروز تجربه اش کردم. قشنگ مست بودم.‌یه مست خیلی خوب. خلاصه حالتی بر من رفت که محراب به فریاد آمد طور :) هیچ ربطی نداشت میدونم:)))

دلم میخواد دوباره شروع کنم و دوباره این حالو تجربه کنم. امروز به گمونم میتونه روز خوبی باشه برای این کار. 

پاشم آماده شم و بزنم به چاک جاده و برسم به پردیسان. هرچند میدونم الان قیامت کبراست اونجا از شلوغی . اما به قول برادرم که این جور مواقع تو جوابم  میگه مام یکی ازون شلوغیا، برم بشم یکی ازون شلوغیا. 

البته یه کم صبر می کنم تا بار ترافیک بخوابه. هرچند این کار اشتباهه و ممکنه یواش یواش از فکر پردیسان رفتن بیام بیرون:))  چرا اینجوری نگاه می کنین؟ خب متحول سرتاسری که نشدم. متزلزل التصمیم بودنم  سرجاشه:))

دوساعت بعد نوشت: متزلزالتصمیم نه تنها پردیسان نرفت و ندوید که حتی داره فکر می کنه آشغالارو چطوری ببره بذاره دم در:/ 

ساعت یازده و نیم شب شد: کلندرمو چک کردم دیدم باز فردا خیلی روز شلوغیه و رسما یجور بدی شدم. البته که خداوند بزرگ رو شاکرم به خاطر تمام نعمتاش. اما خب فردا شلوغ و پرکاره و من استرس دارم الان. 

ساعت نه شب یه استامینوفن خوردم رفتم دراز کشیدم. واقعا با خودم چی فکر کردم که اون ساعت رفتم برای خواب. یعنی خانوم همسایه جوری وسط دیکته گفتن به دخترش جیغ میزد که من تپش قلب گرفتم. 

اومدم توهال یه نبات داغ واسه خودم درست کردم. یه حال عجیبی بودم اصلا. حالا اونی که میخواست نه بخوابه، نزدیک ساعت دوازده شبه و خیلی زنده و هشیار و بیدار نشسته .

چه روز سختی بود امروز. تمومم نمیشه.