نشکن دلمو به خدا آهم میگیره دامنتو:)

خوش به حال اونایی که اعتقاد دارن اگه یکی دلشونو بشکنه، آهشون میره دامن یارو رو میگیره و خلاصه خشتکشو پاپیون می کنه براش:)  هرچند دامن خشتک نداره ولی عزیزانم در مثل مناقشه نیست . زینرو بپذیر و بگذر:)

معلومه من کاملا مرزای سایکوزو رد داده و وارد عوالم دیگه ای از فعالیت مغزی شدم؟ اگه معلوم نیست بازم مقدمه رو طول و تفصیل بدم:)

و اما امروز، جون نیمه هشیارم براتون بگه که امروز گذشت اما چه گذشتنی و من خود به چشم خویش دیدم چاکلز شدن  را. یعنی فراتر از بدن زیر سم اسبان و اینا بود اما گذشت. نگفتم بهتون؟ کلا مثل راننده کامیونا علاقه ی وافری دارم به این قصارهای دوزاری. مثلا الان تو اتاق خواب یه کاشی نوشته چسبوندم به دیوار با این نوشته ی فاخر: این نیز بگذرد:) جدیا. خیلیم بهش علاقمندم هر از چندی موقع گردگیری میگم هنوز بیوتی دیدی فلان چیز و بیسار چیزم گذشت؟ 

بعد یهو یه عمق شدیدی از تفکر و تامل عرفانی منو در برمیگیره و دستمال گردگیری به دست یه سماع کردی وسط اتاق انجام میدم و بعد گردگیری خویش را پی میگیرم. یعنی اینقدر روم اثر داره نوشته ی مذکور:)

یه چیزیم همش میاد تو ذهنم که توش می گفت ای محمود لب تنور گذشت و شب سمور گذشت. البته که اینجا مراد از محمود محمود غزنویه گویا. ربطیم نداره چون  ما فعلا تا اینجای کار داریم لب تنورارو می گذرونیم و مرحله ی  شب یلدا تو پوست سمور هنوز برامون آنلاک نشده. در هر حال همین که لب تنورا میگذرنم خداروشکر. (نامبرده چیز استفاده از استعاره و تشبیهو دراورد ولی شما بخون و بگذر در کل:))

خلاصه داشتم می گفتم که امروز هم گذشت و من هنوز زندم. چرا اینو میگم؟ چون  هر نفسی که فرو میرود و برون می اید اصلا مفرح ذات نیست و فقط ممد حیات نباتیمه. 

در ادامه باید خاطرنشان کنم که یه مقدار قلیلی ترشی مخلوط هم درست کردم و بعد در همون حین گریزی زدم به ظرف خیارشور. یعنی نگم براتون از میزان تردی و خوشمزگی این پدیده. به مادرم میگم خیارشوری که گذاشتم خیلی خوب شده. گفت آره مادر تو دستت ماشالله تو این چیزا خوبه.  

بعد این پرسش  برام پیش اومد که ایشالله پام چی؟ یعنی پام نقشی تو این چیزا نداره. زحمت سرپا وایسادنو پا می کشه. تازه نقش چشمم چی میشه. نقش دماغم اونا تو این چیزا خوب نیستن آیا؟ نمیدونم چرا خانوم والده تلفن رو با ناراحتی قطع کرد. از قدیم گفتن ندانستن عیب است و پرسیدن اصلا عیب نیست:)

بگذریم... کجا بودم؟ آهان داشتم از خیارشور تعریف می کردم که شبی از شدت گرسنگی پیچیدمش لای کاهو و به مثابه ی یک عدد ساندویچ هات داگ گاز زدم. بیخود این کار تباهو انجام دادم. چون سیر که نشدم قاعدتا فقط تو کار ساعتای فستینگ اختلال ایجاد کردم و بس. 

این از شامم. ناهار هم فیله ی مرغ  با مقادیر فراوونی سبزیجان بخار پز اعم از هویج، گل کلم و قارچ  میل کردم. یه ورزش خیلی ریز و سوسکیی هم داشتم. اما خب چون به ساعات ملکوتی کارم نزدیک شدم مجبوری یه دوش گرفتم و نشستم پای کار. میدونین دیگه گر سر برود برنامه جای خود می ماند. چه دوست داشتم این جمله رو. 

برم بدم رو کاشی بنویسن قابش کنم بزنم کنار این نیز بگذرد. یجورایی همدیگه رو خنثی کنن. این یکی سفت چسبیده اون یکی میگه شل کن بی خیال:) تعادل اصل کاره. 

خانواده ی هنوز بیوتی، سببی و نسبی درگیر ویروسی شدن بیوتی سوز:) از صغیر و کبیر مریضن و زیر پتو  و داغان.  خب منم یه کمی اعصابم ازین بابت خورده. اما خب کاریشم نمیشه کرد. اینم گزارش احوال فمیلی. 

دیگه چیزی جا نیفتاد به گمونم‌. از ریز و درشت براتون نوشتم و رسالت امشبمم به جا آوردم. زیاده عرضی نیست و باقی بقایتان.