غریبِ آشنا:)

معمولا عادت دارم دنج ترین مکان و زمان ممکن رو برای نوشتن تو هنوز زندگی انتخاب کنم. یجوری شبیه  مراقبه کردن میمونه برام. البته در کل نوشتن حال خوب کنه. حالا این که بدونی یه عده دوست هم  میان می خوننت و دور هم یه جمعی شکل دادین که در عین آشنابودن غریب ترینه، یه حال کمیابیه. 

خلاصه که این قدر نوشتنو دوست دارم و اینجارو. اما امروز با همیشه یه فرق عمده داره و من پشت میز و روی مبل همیشگیم نیستم. تو  یه کافه تو سهروردی نشستم و بعد از خوردن یه مشت کاهو و زیتون و نون خشک به اسم سالاد سزار، گفتم سنت  همیشگیو بشکنم و  از تو کافه روزمو براتون تعریف کنم. 

امروز کلاسمون مبحث خیلی سنگینی داشت و رسما صدای جیغ نورونای مغزمو می شنیدم. زینرو بعد از کلاس دیدم توان رانندگی تو ترافیکو ندارم .دفتر و دستکمو گذاشتم تو صندق عقب ماشین و پیاده و خیلی سبکبار راه افتادم به سمت یه مقصد واهی:)

اول گفتم برم کافه قنادی  ناتلی سهروردی.  دیدم اگه برم مجبور میشم با قهوه ام یه شیرینی چیزی بخورم بس که لامصب عطر شیرینی تو کافه پیچیده.  منم که رژیم  دارم و نباید ازین کارا بکنم. زینرو  طی کردن مسیر به سمت مقصد واهیو ادامه دادم و  خیابونو تا جایی که میشد رفتم پایین.

 بعد رفتم تو پاساژ شیک و پیکی که اونجاست. یه کم جلوی ویترین طلافروشیا چرخیدم و یادی کردم از دستبند بهناز برگزیده.  بعدم خود بهناز برگزیده. گویا کمیته ی مستقر تو فضای مجازی بهش گفتن باید عکسا و فیلما و هایلایتاتو پاک کنی . چون که شئونات اسلامی توشون رعایت نشده. حتی عکس پروفایلشم محجبه شده‌.

بعد از پاساژ اومدم بیرون  یه کم دیگه راه رفتم. مغازه های کابینت فروشیو، بالا و پایین کردم تا این که تصمیم گرفتم در راستای رژیم برم کافه ویونای مستقر در سهروردی سالاد بخورم. خیلیم سالاد فقیرانه ای شد. چون گفت سزار با مرغشون تموم شده و یه سزار فقط کاهو و زیتون و نون خشک داشتن. تازه سیس رژیمم برداشتم گفتم سس قاطی نشه باهاش و جدا بیارینش. 

خب دیگه توضیح ندم که واقعا چه چیز تباهی خوردم. کار خفن بعدیمم سفارش آب بود. خدایی این همه سلامت زیستی در باورم نمی گنجه.  در کل الان کاهو و زیتون بدون سسمو خوردم. آبم روش:)  دارم براتون بیوتی نگاری می کنم. میز بغلی هم در مورد امتیاز پرونده مهاجرتی و میزان لازم برای تسریع پرونده مهاجرت به کانادا، صحبت می کنه و این که آیلتسش ۶ شده و امتیاز پرونده ش کم اومده .  خیلیم با اب و تاب و قشنگ تعریف می کنه‌. 

دلم میخواد مثل تو فیلما برم دستمو بذارم رو شونه اش بگم ایرادی نداره بیام سر میزتون؟ اونام بگن  خواهش می کنیم و بفرمایین بفرمایین... بعد بشینیم با هم معاشرت آشنا_غریبانه داشته باشیم. ولی خب تو عالم واقع  هیچ وقت یه همچین کاری نمی کنم که:)

هیچی دیگه تو همین برهه ی حساس کنونی، کلندر فردامم چیدم. کلندر نگم براتون، چاکلزساز:) اما خب دیگه فقط باید به خدا توکل کنم و  خودمو بسپارم به خود بزرگوارش:)

خیلیم کافه نشین طور که قهوه شونو مز مزه میکنن،  هر چند ثانیه یه بار یه قلپ آب میخورم که یعنی من خیلی درگیر خوردن و آشامیدنم اینجا. طفلی معده امم هی متعجب میگه  یا خدا طرف کامل رد داده و بدبختی و قار و قورش به ما میمونه‌. درستم میگه کم کردن چهارده هزار کالری  برای یه ماه کاری است صعب و سخت.  زینرو دیگه باید تو کافه ویونا هم شعب ابیطالب راه بندازم و سنگ بر شکم ببندم. 

حالا تو این چالش کم کردن وزن تا بهمن، مینا هم بهم پیوسته‌.  خوبه یه همراه دارم از نوع غریبِ  آشنا.  

دیگه یواش یواش پاشم راه بیفتم به سمت خونه. ترافیکم از عظمتش کم شده مسلما. منم که مثلا شام خوردم و خونه هم فقط دوش میمونه و خواب.