یکشنبه ی پرهیاهو

نمیدونم کتاب تنهایی پرهیاهوی هرابال رو خوندین؟ خیلی کتاب عجیبیه و من چون یهویی یادش افتادم از بخش دوم اسمش واسه این پست استفاده کردم‌ . پستی که فی الواقع میتونه بی ربط ترین باشه به محتوای اون کتاب:)

خب حالا از بهومیل هرابال مرحوم و کتابش که بگذریم می رسیم به روزمره جات امروز. نوشتم پرهیاهو چون واقعا یجوری شلوغ پلوغ و قاطی پاطی بود همه چیز. صبح طبق معمول دیر بیدار شدم. نمیدونم چرا دوباره بیماری جوعم برگشته. یعنی صبح، ظهر ،شب من گشنمه. مهمم نیست ناهار خوردم یا نه. شام خوردم یا نه. در هرصورت تمام ساعات شبانه روز یجوریم انگار از شعب ابیطالب برگشتم‌ . 

گفتم شعب ابیطالب یادم افتاد که واقعا بازم خونه از خوراکیجات ضروری مثل میوه و سبزی و اینا خالی شده. فقط دوتا دونه هویج تو یخچال خودنمایی می کنه و بس. آهان ترشیای کلم قرمز هم دسته به دسته با نظم و ترتیب یه قفسه یخچالو اشغال کردن.  فقط همینارو دارم. 

تازه با این وجود عصری بعد از کار به برادرم پیام دادم که بیاد بشینیم باهم گپ و گفت:) اونم گفت که با خانومش میان. همین که گفت خانومش یهو اون روی رودرواسی دار عروس خواهرشوهریم اومد بالا. به برادرم پیام دادم که ببین اگه خانومتم میاد بذارین فردا بیاین تا من خونه رو از بیافرایی دربیارم. اونم جواب داد باشه خودم تنها میام:)))

واقعا خونه یجوریه که عروسمون اگه میومد از فردا سیس حضرت علیو برمیداشت و برام بسته معیشتی به شکل ناشناس میذاشت پشت در! آخه با دوتا هویج و ترشی کلم قرمز من چه پذیراییی میتونستم بکنم. 

در هرحال  عروس خانوم ، نیومد و من و برادرم تا تونستیم حرف زدیم و کل فامیل و اعضای خونواده رو شستیم گذاشتیم کنار و مثل همیشه به این نتیجه رسیدیم که فقط مادوتا خوبیم و تنها اعضایی هستیم که میشه جلو مهمونمون گذاشت:))) حالا تو این اثنی قوت غالبمونم چایی بود و بس. با چایی تونستیم سه ساعت خشکشویی  و قالیشوییو اداره کنیم خیلی آدمای جونداری هستیم. 

خلاصه برادرم رفت و من که بازم حس میکردم گشنمه و رفتم هردوتا هویجو خوردم. مسلما برادرمم بره خونه از شام خبری نخواهد بود. نمیدونم یه حسی تو وجودم اینو میگه:) 

این بود آنچه امروز برمن گذشت.