دُرفشانی:)

نمیدونم چرا وقتی عنوان پستو میذاشتم با خودم گفتم عوا نکنه دال رو با فتحه بخونن ملت. زینرو علامت ضمه رو گذاشتم و خیالم راحت شد. این طور به فکر درست رسوندن مطلبم:)

حالا چه در و گوهری میخوام بفشانم؟ هیچی همون روزمرگی همیشگی. فقط خواستم یه عنوان گیشه پسند واسه جذب مخاطب بذارم. وبلاگ خیلی جای عجیبیه. حتی اکانت پابلیک اینستاگرامم اینقدر عجیب نیست که وبلاگ. زچه رو عجیب؟ چون میبینی اوووه از صبح چندصد نفر درفشانیاتو خوندن ولی تو اصلا نمیدونی که بودن و چه کردن:) هنوز درگیر که بود و چه کردم:))

جدیا. میان میخونن که تو انگور خوردی و میخوای بخوابی! بعد تو نمیدونی اونا کی انگور میخورن و کی میخوابن؟ البته خب در کل موضوع مهمیم نیست در مجموع. چه انگور خوردن و خوابیدن من چه انگور نخوردن و نخوابیدن خواننده ها حالا برعکس:))

خودمم نمی فهمم درست که دارم چی می نویسم. ولی خب اولش گفتم که میخوام در بفشانم و شما هم به چشم در ببینین و بخونین. کجا بودم؟ آهان داشتم می گفتم که وبلاگ جای عجیبیه. 

دیگه همین.  از روزمره هم چیز جدید و قابل عرضی وجود نداره. فقط مثل یه انسان کاریِ فاخر دل به کار دادم و واقعا جزو معدود دفعاتی هست تو زندگیم که کار وبارو جدی گرفتم. ورزش هم کردم . 

بعد چون پاداش لازم بودم اسکوروچیو گذاشتم کنار و به پاس خدمات بی شائبه ام، یه جفت کفش بسیار ناناز و بسیار لاکچری سی خودم خریدم. البته فعلا سفارش دادم. راستش حدود سه ماهه دارم فکر می کنم آیا بخرم یا نخرم. شما فقط حد و حدود اسکوروچیو داشته باش:) بعد دیشب خواب دیدم خریدمشون و خوشحالم. امروز دیگه زیر برگه ی پاداشو واسه خودم امضا کردم و گفتم برو خوش باش:)

انصافا حقم بودبعد از این هفته ی کاری سخت. خیلی خوشحالم که فعلا یکی دوروزی کار نمی کنم . استراحت لازمم به شدت. قشنگ مغزم افتاده به ریپ زدن. حالا دلتون نخواد یه وقت اما در هرحال عکس کفشامو براتون میذارم:)