کاچی کاچی حرف زدن:)

دارم با اپ نوار یه کتاب صوتی گوش می کنم به اسم آبنبات دارچینی. یعنی اگه اهل کتاب صوتی گوش کردنین و یه کمی هم از چاشنی طنز تو نوشته خوشتون میاد بشتابید به سویش. یعنی عالیه. نویسنده اش مهرداد صدقی و گوینده هم میر طاهر مظلومی. 

تنها عیبش اینه که اگه میخواین به عنوان قصه ی قبل خواب گوش کنین اصلا مناسب نیست به دو دلیل اول این که بلند بلند میخندین و خوابتون میپره:) بعدیم این که وسط کار یهو یه موسیقی خراسانی پخش میشه در حد اوووووه اووووه بپر وسط، کمرونو بلرزون بابا:) خب واقعا مناسب اون ساعت شب نیست در هر حال:)

اما مابقیش دیگه همه حسنه. یعنی یجوریه که دلت میخواد بری مهرداد صدقی رو بگیری یه ماچ بادکشی از لپش بیای:) این ماچ بادکشی هم تو کتاب بود فی الواقع و از خود مهردادجون یاد گرفتم. یعنی ندیده کراش زدم روش. آخه اینسان اینقدر بانمک میشه؟ چطوری آخه؟ 

میرطاهر مظلومیو خیلی دوست ندارم ولی انصافا خیلی قشنگ میخونه. اونجاهاییش که با لهجه ی بجنوردی روایت میشه جوریه که میتونم بیفتم بمیرم. البته که ترجیح میدم به جای مردن، یا حداقل قبل از مردن،  مجدد برم از لپ اونوری مهرداد یه ماچ بادکشی بگیرم:)  

دیگه همین دیگه. برین گوش کنین و لبخند بزنین.‌آهان رفتم عکس مهردا صدقی رو گوگل کردم. خب انصافا ، کراش حقیه:)