درست جایی که تو رفتی همون نقطه زمستون شد

خب امروزم به ساعتای آخراش رسید. کار همین الان تموم شد و نشستم دارم تک آهنگ جدید سیاوش قمیشیو گوش می کنم  یه جاییش میگه: برای من که دلتنگم تو هم دردی و هم درمون

 اگه بودی نمی مردن امید و آرزوهامون 

تو رفتی و نفهمیدی غمت تو خونه مهمون شد 

درست جایی که تو رفتی همون نقطه زمستون  شد

چندوقت پیش مطلبی میخوندم در مورد افسردگی. نوشته بود تا مدتی موسیقی گوش کردنو بذارین کنار. چون فقط علاقه دارین چیزای محزون گوش کنین تو افسردگی و این دامن میزنه به حال بدتون. 

می بینم چقدر درسته واقعا.‌حالا بماند که من این روزا با هر چیزی اشکم درمیاد. دیشب هر چهارتا اپیزود پادکست رختکن بازنده هارو گوش کردم. تو قسمت سردارسرمست وسط خنده های توی پادکست اشکای من قطع نمی شدن.  دوست داشتین پادکستشو گوش کنین جالبه. در مورد باختای آدما و شکستاشون حرف میزنن. بر عکس همیشه که ملت در مورد برنده ها میخونن و مینویسن. 

اگه بخوام از حال و هوام بنویسم و صادق باشم باید بگم جواب ایمیل دی لوییسو دادم و بعدش حالم از خودم  بد شد. نمیدونم مثل آدمایی که مغز ندارن رفتار کردم.‌البته که یه مشت از حرفایی که دلم میخواست بگم رو بهش گفتم. یعنی یه کمی دق دلی خالی کردم. اما کارم اصلا اصولی و درست نبود در مجموع. آدمیزاده دیگه. گاهیم سوتی میده. 

شرایط کار امروز بدک نبود یعنی انسانی بود.‌فردا نمیدونم چی کار باید بکنم که فشرده ترین برنامه ی جهانو برای خودم ریختم. حتی تو دوران برده داری هم این طور با برده ها مستثمرانه رفتار نمی شد که فردا قراره من با خودم رفتار کنم:)

پی ام اس هم امروز تموم شد و وارد برهه ی حساس خود جنس شدیم:) کلا بی اعصابی و کلافگی این چندوقتم هم یه بخشیش این پیشاداستان همیشگی بود. 

فکر کنم درست دو هفته است که ورزش نکردم. واقعا از روتین خودمو انداختم . نمیدونم چرا. صد درصد اینم کلافگی افزون کند! 

دیگه همینا. مورد قابل عرضی نیست.‌فقط گاهی که پیام های نوازش گرتونو میخونم با خودم میگم چرا کامنتارو بستم آخه. بعد  می بینم آدم جواب دادن به کامنتا هم نیستم. هرچند این روزا آدم هیچی نیستم. 

آهان راستی دو سه روزه این فکر وسواس گون افتاده تو سرم که چرا اینقدر پول شهریه کلاس منجدوقدوزی دادم آخه. واسه ۵ ساعت کلاس گروهی قیمت گزافیه واقعا. بعد هی حالم بدتر میشه. دیگه هر کس یجوریه:)))