پنجم دیماه روز نفس گیری بود

 صبح با صدای زنگ در از خواب پریدم. رسما گیج بودم و فکر کردم مامور آب و برق و این چیزاست و همسایه ها در را باز می کنند. اما با زنگ ممتد دوم پریدم سمت آیفون پیک دیجی کالا بود. ماحصل بخشی از پول پودر کردنم رسیده بود. قابلمه و ماهیتابه و ست چاقوی آشپزخانه. قدیمی ها را هم فعلا گذاشتم توی انبار و البته به احتمال زیاددر اولین فرصت دور ریخته میشوند:)

بعد تا نفسی تازه کنم و بفهمم چی به چی است و صبحانه ای بخورم بازهم زنگ تلفن و زنگ در. خریدی دیگر از راه رسید:) اگر این خریدها نشان از مانیا ندارند پس نشان از چه دارند عزیزمن!

بعد هم پنج ساعت کار مداوم طوری که دیگر نه چشمم می دید و نه گوشم می شنید. به گمانم سوتی های عمیقی هم دادم چون واقعا از صبح گیج و بی رمق و لاجون بودم:)

خداوند پتوی سونا را از شر آفات و بلیات مصون بدارد ! که اینجور وقتها به دادم می رسد. سه ساعت خزیدم داخلش و سبک شدم واقعا. داشتم خل می شدم رسما. 

به دی لوییس هم گفتم حال تلفنی حرف زدن ندارم و خودم را راحت کردم. یک جوری برای خودم خوشحال و شاداب و خندان چرخیدم بعدش. آهان لامصب فیلم خاک آشنا چقدر چسبید و چقدر خوب بود. اصلا نمی دانستم کارگردانش فرمان آراست همینجوری و از سر این که تازگی دوباره اشتراک فیلیمو گرفتم و جیگرم بابت پولش سوخته هی چرخیدم ببینم چیز به درد بخور چی دارد تا کمی جیگرم خنک شود که تصادفی دیدمش. مال سال ۸۶ است و خدای من چقدر همه جوانند. بابک حمیدیان قشنگ کودکی بیش نیست و نیکو خردمند هنوز زنده است. خلاصه که فیلم خوبی بود هرچند فرمان آرا و دیالوگهای گل درشت فیلم هایش یکجوریم می کنند اما تصاویر بی نظیر بود و حس و حال فیلم خیلی خوب بود. لااقل به حال و روز امروز من میخورد اساسی. 

دیشب هم فیلم دیگری دیدم که اسم عجیبی داشت ، بنشی های اینشیرین. انصافا فیلم خوبی بود فارغ از لهجه ایرلندی بازیگران که روی مخم بود :) یکجور خوبی بود فیلم باید ببینیش تا منظورم را بفهمی.