یه کهنه شرابه که سی سالشه به جز من یه میخونه دنبالشه

امروز آخرین شنبه‌ایه که من کار نمی کنم. یعنی جزو تعطیلیام به حساب میاد. دیشب اینقدر ذوقشو داشتم که می‌خواستم بیشتر بیدار بمونم و الکی واسه خودم وقت تلف کنم. اما خب ملاتونین بدادا کاری کرد که حوالی یک و نیم اینا غش کردم. البته که روزشم رس خودمو کشیده بودم. چه جوری؟ الان میگم. 

حدود یه ساعت و نیم ورزش پرفشار ترکیبی هوازی و مقاومتی داشتم فول بادی. بعدم افتاده بودم به جون ماشینم و سابیده بودمش. یجوری تمیز شده بود که غروب موقع رفتن خونه‌ی مادرم اینا حس می‌کردم خیابونا رنگی‌تر شدن:) 

فکر کنم دوساعتی شست و شو و رفت و روبش کار برد. خلاصه کوکب کارواش در خدمتم:) کوکبیم داشتم آخه. برای یه هیات آش رشته درست کردم و بردم خونه مادرم . یعنی ته کوکبیو درآوردم با کار آخرم. پیاز و سیر داغ درست کردم کریسپی و مشتی! ازونا که با لب‌دهن بازی می کنه. البته نمیدونم سیرداغ در کل پتانسیل بازی با لب دهن داره یا نه. اما هرچی بود،من کارو خوب درآوردم بقیه‌ش به پشتکار خودش بستگی داره:)

این کوکبی انصافا کمرشکن بود. یعنی کلی آشپزی کرده بودم. اونم آشپزیی که حبوباتش از بیست و چارساعت قبل نیاز به رسیدگی و هی آبشونو عوض کنی داشت:) وصف پیازو سیر داغمم که کردم. اون ورزشه اقصی نقاط به فناده و چاکلز کن هم بود. کارواش منصف و با جون و دل کار کنی هم که راه انداخته بودم. خلاصه از من واقعا هیچی نمونده بود. 

تازه شبم مهمونی بودم خونه مادرم اینا و واسه معاشرت انرژی فراوونی گذاشته بودم. خلاصه شب اینا با ملاتونین دست به دست هم دادن و نذاشتن من یه کم شب‌بیداری علافانه  کنم و خوابیدم. صبحم یاکریما و نور و صدای خانوم همسایه موقع فرستادن بچه ها به مدرسه کلا امون نمیدن و اگه از رختخواب بیرون نیای یجور دیگه چاکلز میشی. 

البته که من از رو نرفتم و بالش زیر بغل اومدم تو هال رو مبل خودمو به خواب زدم. کلا می‌خواستم از روز تعطیل خیلی استفاده کنم:) ولی هر کاری کردم خوابم نبرد  و شاید باورتون نشه تا ابنجاشو فقط میتونم توضیح بدم. بقیه‌شو واقعا نمیدونم چیکار کردم:))

علافی مطلق:) آهان فیلم جنگ جهانی سومو دیدم و کلا جوری قلبم به درد اومد که بیشتر ازین نمیتونم درباره‌ش حرفی بزنم. محسن تنابنده چه هنرمند خفنیه خدایی. چقدر این فیلم عجیبه و چقدر مغز و قلب منو چنگ زد. 

دیروزم فیلم the invisible guest رو دیدم که اونم  خیلی فیلم خوبیه. اگه ندیدین ببینین و کلا سلول خاکستریاتون یه جلایی میخوره بس که گره در گرهه و دست آخرم شوکه میشین قشنگ:)

بگذریم داشتم در مورد امروز می‌گفتم. یه کار دیگه هم کردم. گفتم تعطیلی بدون غذای خوب و فاخر نمیشه که. قرمه سبزی بار گذاشتم. البته چون گشنمه میخوام برم سراغش و فکر جا افتادن چند ساعته رو از سرم بیرون کردم. یه پلوی زعفرونیم میزنم تنگش و خلاصه بزم روز تعطیل داریم:)

نمیدونم شماها چه جوریین ولی من فکر کردن به کارای فردا داره مندرسم میکنه:) شایدم منفصل بهتر باشه برای توصیفش. کلا هم معتاد به کارم هم نمیخوام کار کنم. یجور پارادوکس آخرالزمانیی گیر افتادم. حالا یه روزی بیشتر درباره‌ش میگم . اما در کل اوضاع کلندر این هفته واقعا منفصل و چاکلزکنه. همش یاد تصویر گارفیلد میفتم کنار دریا با یه نوشیدنی که داره میگه زنگ بزنین به محل کارم و بگین من مردم:))