he put spell on me:)

فقط عناوین پستای بیوتیتونو داشته باشین. هر ورقش دفتری است معرفت کردگار:) یه بار ترکی میذارم یه بار انگلیسی. هرچند میدونم  کسی که وبلاگ میخونه حال نداره بره ببینه معنی  اینا چیه. منم نمینویسم و میذارم همین جوری از روش رد شین برین. چه کاریه اصلا!

ولی نه. طاقت ندارم، اینو نگم. حس می کنم دی لوییس یه طلسمی دعایی چیزی بسته برای من. چون واقعا یجور عجیبی ذهنم درگیرش میشه و به شکل عجیبتری دلتنگی میاد سراغم. هرچند دلتنگی غروب جمعه رو نباید جدی گرفت و باید بر طبل شادانه الکی کوبید تا بگذره بره. اما خب واقعا برام عجیبه چرا تموم نمیشه. خلاصه عنوان پست یه چیز خزی میشه تو همین مایه ها که نوشتم:)

از این مقدمه که بگذریم می رسیم به یه اصل مطلب  خیلی فاخر. اونم این که من امروز بعد از مدتها با ترس و لرز رفتم رو ترازو. بعد ازون همه بستنی وویفر گاه و بیگاه اسنپی از اضافه شدن وزنم  می ترسیدم.  عدد روی ترازو هم گفت که یک کیلو اضافه شدم. یعنی شدم شصت و هفت و کیلو و نیم. به عبارتی اگه بخوام چرتکه بندازم باید بگم که توی این دوماه گذشته، بیوتیتون، هفت هزار کالری اضافه بر سازمان چیزی خورده. خدایی فکر می کردم بیشتر خوردم و وزنمم بیشتر شده. ولی یه کیلو قابل تحمله. 

بعد از این وزن کشی، یه متر آوردم و دور کمر و شکم و اینارم اندازه زدم و تو یه دفتر نوشتم. زچه رو این کارارو می کنم چون بهمن عروسی دعوتم:))  واقعا قبلش انگیزه ی لازم برای این ریزه کاریارو نداشتم و همون طوری که در مورد خرج کردن پول می گم، نباید واسه ورثه چیزی گذاشت در مورد بدن و فیتنس هم اعتقاد دارم خیلی باربی نباید تحویل مورچه ها داد:)  اما خب عروسی بهمن خودش شد یه تارگت . 

زینرو که  تو این عروسی هم  کلی از  رفقای قدیمیو می بینم و هم این که میخوام یه لباس نسبتا قدیمی بپوشم:) این لباس مال وقتیه که بیوتیتون شصت کیلو بود. زینرو هیچ چاره ای ندارم جز کم کردن هفت و نیم کیلو وزن تا بهمن. سه ماه بیشتر هم وقت ندارم. یعنی هر ماه حداقل دو کیلو باید بذارم زمین.  به عبارتی  چهارده هزار کالری باید یا تو خوردن صرفه جویی کنم و یا بزنم تنگ ورزش و اونجا  یه بلایی سرشون بیارم. عاقلانه اش اینه که یه بخشی از غذام بکاهم و یه بخشی هم به ورزشم بیفزایم. باشد که هدف شصت کیلو رو تو بهمن بزنم:))

در همین راستا از امروز یه کالری شماری ریزی آوردم روی کار و نیز نیاز وافر به همکشی نقاط تحتانی دارم برای جنب و جوش و تحرک بیشتر. چهارصدتا، یعنی چها ر اسلایس نون پروتیینی  نان آوران خوردم. دویست تا یعنی هفت دونه خرما ازین مضافتیا، دویست تا پنیر، پونصد تا یعنی یه پیاله متوسط عدسی کم روغن،  دویست تا یعنی یه دونه  سیب متوسط، هشتاد تا  یعنی یدونه  نارنگی متوسط، چهل تا یعنی یه هویج.  جمع کلش میشه حدود هزار  و هفتصد کالری.  یه چهارصدتایی هم به گمونم نوشته بود که تو ورزش سوزوندم. با این حساب، امروز بدک نبوده. هزار و هفتصد تا برای ثابت نگه  داشتن وزن من ضروریه.  ازون دو کیلویی که تا بیست و هشت آبان باید کم کنم یعنی چهارده هزارتا، چهارصدتایی با ورزش  امروز رفت. یعنی موند سیزده هزار و شیشصد تا. 

از فردا یه پیاده روی ریزی هم میارم تو کار. اندازه مثلا سوزوندن صد تا. حالا ریز که میگم واسه همین صدتا با سرعت متوسط باید حداقل چهارکیلومتر راه رفتا. یعنی اصلا الکی نیست. این چهارصدتایی هم که من امروز سوزوندم رسما چاکلز کردم خودمو. یه ساعت و ده دقیقه یا با وزنه کار کردم یا  چندین ست کرانچای سخت برای شکم رفتم. یه برنامه غذایی هفتگی کم کربوهیدرات هم باید واسه خودم بنویسم. چیزایی که نوش می گنجونم  باید هم مغذی باشن هم این که از  حوالی هزار و پونصد ، شیش صد کالری بالا نزنن تا ببینم چیکار کنم.