تو قهر کردی و قهرت مصیبت شد و بارید...

امروز داشتم مصاحبه ی فردوسی پور با کراش دوجهان همایون شجریانو میدیدم. هرچند کراش عزیزم نمیدونم چرا ریش گذاشته بود و من ازش راضی نبودم به لحاظ ظاهری . اما در کل مصاحبه ی کیفورناکی بود. یه جا هم خیلی مهربون گفت بعد از  کنسرت سی من و سحر یار هم شدیم:) 

حالا کاری به این حرفا ندارم، میخواستم اینو بگم که فردسی پور کتاباشو امضا کرد برای همایون و یه چیزی تو این مایه ها براش نوشت همونطور که مارادونا برای دنیای فوتبال تکرار نشدنیه شجریانها هم بی تکرارن.  حالا عین جمله هاش دقیق یادم نیست. 

بعد من قبلش داشتم هایده گوش می کردم  و با خودم می گفتم خدایا این صدا و این لحن عجیب و قشنگ خوندن واقعا بی تکراره. بعد دیدم عه چه باحال فردوسی پورم اینو به همایون گفت. 

بعدم دوباره نشستم به هایده گوش کردن و داد زدن باهاش که سلام من به تو یار قدیمی  ،منم همون هوادار قدیمی .هنوز همون خراباتی و مستم ولی بی تو سبوی می شکستم...یه روزی گله کردم من از عالم مستی تو هم به دل گرفتی دل مارو شکستی  من از مستی نوشتم ولی قلب تو رنجید تو قهر کردی و قهرت مصیبت شد و بارید پشیمونم و خستم اگه عهدی شکستم....

بعد از همه ی اینا هم ورزش کردم و یه عکس با ژست و لباس ورزشی فرستادم واسه دوستم. این دوستم اونقدر در مواجهه با تغییرات من تو این یه ساله  به به و چه چه می کنه که هی تشویق میشم براش عکس بفرستم. دوستاتونو از بین تحسین و تشویق کننده هاتون انتخاب کنین در مجموع:)