بزرگوار ناف تابستان سرما خورد:)

یکی از دلایل پنهان علاقمندی من به کلاس شنبه ها، کولر فوق العاده ی کلاسه. یعنی قشنگ زمهریر می کنه فضارو. منم که گرمایی و همیشه ی خدا نالان از گرما، درست زیر این کولر میشینم. یعنی میگم زیر این کولر یعنی پنج ساعت نان استاپ باد خنک ۱۸ درجه میخوره پس گردن و فرق سرم:) 

یجوری خنک میشم تو این کلاسه که مدتی انگار ذخیره ی خنکی دارم. مدتی که میگم یه ربع بعد از کلاسه. قشنگ خنکم بعدشم.  خلاصه که دیروز انگار این خنکی طلبیِ زیاد کار داده دستم. زینرو که صبح با گلودرد مختصری از خواب بیدار شدم ولی با کوفتگی زیاد‌. 

با خودم گفتم لابد باز مثل ماهی از راه دهان تنفس کردم و گلوم اذیت شده. کوفتگیمم گذاشتم به پای همون همیشگی و خیلی وقعی بهش ننهادم:) اما خب دور از جونتون هی دیدم رفته رفته حالم به وخامت میگرایه. لرز دارم و تا یه چیزی روم میندازم خیس عرق میشم. سردرد و داستان کوفتگیم اوج گرفت. 

دیگه از صبح همینجوری دارم از خودم مراقبتهای لازمه رو انجام میدم تا بلکم نفسم واسه فردا چاق بشه که ازون دوشنبه های شلوغ کاریه!

آبگوشت پر ملاطی پختم و بساط چای اویشنم به راه کردم. دوتا قرص سرماخوردگی خوردم و خزیدم تو رختخواب. بهتر شدم؟ نه زیاد. بیشترم استرس فردارو دارم‌. هرچند خدارو چه دیدی شاید فردا صبح همه چی خوب و ردیف شده باشه. 

به سوپرمارکت اسنپ هم یه سری سفارشای هیجان انگیز دادم. شاید یه کم خلقم بیاد بالا:/ 

ورزشم که تعطیل شد جهت ذخیره ی انرژی. هرچند ورزش برای من تبدیل شده به مولد انرژی و وقتی انجامش نمیدم قشنگ به حضیض خلق پایین سقوط می کنم. خلاصه که این طور:)