شنبه های درس و مشق:)

گاهی فکر می کنم، من یه تنه بار ز گهواره تا گور دانش بجوی رو به دوش کشیدم و فی الواقع علمدار این داستانم. جدیا. از وقتی یادم میاد در حال تلمذ بودم. نه این که ناراحت باشم نه. یجورایی خیلی ریز و زیرپوستی خواستم پز بدم که یعنی خیلی انسان فخیم و دانش دوست و تلمذکنیم:) 

البته گل درشت تر ازین نمیشد پز داد ولی در هر حال وسع من همینقدراست:)) خلاصه که تمام این مقدمات ریز و درشت رو چیدم تا بگم امروز کلاس داشتم و رفتم و چقدر هم کلاس خوبی بود. اینقدر این کلاسو دوست دارم که توی ظل گرما ساعت ۱ از خونه میرم بیرون و تو ظل ترافیک هم برمیگردم. اما واقعا این رفت و آمد سخت و طولانی اصلا به چشمم نمیاد و کلی کیف می کنم از کل پروسه:)

خوشتون اومد بازم پز دادم؟ یه نمه مثبت اندیشی ریز هم چاشنی  کار کردم که من ازون موجودات چرایی دار هستم زینرو نه تنها با هر چگونه ای میسازم که اصلا باهاش کیفم می کنم حتی:) به گمونم اون دیت نافرجامم با اون نارسیس داغون اگه به یه فرجام درستی می رسید، کلا دنیارو با فیس و افه مون، به خاک و خون می کشیدیم:) این طور که وااای چقدر ما خوب و برتریم. 

خدارو شکر تو همون عنفوان نضج گرفتن، ریشه کن شد. سلامت بشریت به خطر می افتاد:))

حالا که دلارو بردم صحرای کربلای پست قبلی و ازون دیت نافرجام حرف زدم باید بگم که من هنوز نتونستم قشنگ داستانو هضم کنم و البته بعد از هضم هم معلومه دیگه نوبت چی میرسه:) ولی خب هنوز نتونستم. یعنی بس که یارو افکار پارینه سنگی داشت وشکل و ظاهرش از ناف مد بیست، بیست و سه ی پاریس درومده بود، مغزم قاچ قاچ میشه. چطوری میشه چیزایی که خوندی، چیزایی که بر اساس یادگیری مشاهده ای بهت اضافه شده، آدمایی که باهاشون نشست و برخاست کردی روت هییییچ اثری نذاشته باشن و افکارت تو همون دوره غار نشینی مونده باشه؟ نه واقعا چه جوری میشه؟ ولی خب شده بود. یارو می گفت من برترم:))) کلا می گفت جنس نر برتره:) یاد برنامه راز بقا میفته آدم!

دیگه واقعا من هیچ صحبتی ندارم و حس می کنم افتادم به مهمل گویی. آهان یه موضوع خیلی شادی آور هم برام اتفاق افتاد. استاد نازنینم دیروز بهم زنگ زد و خلاصه جوری گل از گلم شکفت که اثرشاخ گاومیش راز بقارو  یه کمی کمتر کرد. حالا شاید یه روزی در مورد این استادم نوشتم اما در شرحش همین بس، جزو اوناییه که میشه در موردشون گفت یاد بعضی نفرات روشنم میدارد.‌

حالا که این پست شد شرح پز دادنها و مثبت اندیشی بی رویه، اینم بگم ، ورزشای کج دار و مریزی که تو طول این هفت هشت ماه انجام دادم اثر عجیب و خوبی  داشته رو فرم بازوها و پاهام.

 شکمم این شکوه پابرجا:) البته کماکان با صلابت و اقتدار خیلی تکون خاصی نخورده. بهتر از قبله ولی به خوبی بازوها و پاهام جواب نداده. دلیلشم اینه که من کلا تو ناحیه core بدنم ضعیفم. تمرینای این قسمتم خیلی خوب نمیتونم انجام بدم. البته بازم بهتر از قبلم ولی خب هنوز این تمرینا برام سخته و نفس بر. دقیقا همونایین که من با اپلکیشن ورزشم درگیر لفظی میشم و زیرفشار فحش می کشم به جونش:)